W polskim piśmiennictwie mykologicznym Kania opisywana bywa też jako bedłka wyniosła, bedłka wysoka, bedłka parasolowata, czubajka wyniosła, czubajka sowa, stroszka strzelista, stroszka cielista. Nazwy regionalne to także stroszka strzelista, parasolowiec, parasolnik, czubaj, czubak, gularka, gapa, sowa, drop i w końcu kania. Młoda kania ma początkowo kapelusz zamknięty wokół trzonu, który otwiera się jak parasol u dorosłych  okazów. Kania ma delikatny, bardzo charakterystczny zapach, który jest wyraźnym wyróżnikiem. Grzybiarze szukają kani ma obrzeżach lasu, przy wyrębach, często w trawie, w asłonecznionych miejscach.